Tel Aviv: Migdal Shalom (ShalomToren), mozaïek van Nahum Gutman

Ahad Ha'am straat 9, Tel Aviv

Dit is oorspronkelijke plaats van de eerste middelbare school, die als Gymnasia Herzelya bekend stond. De toren heeft een observatiedek dat een fantastisch uitzicht over de stad heeft en mozaïeken die door Nahum Gutman en David Sharir zijn ontworpen en die te bezichtigen zijn in de westelijke vleugel, op de begane grond.

Tegenover de muur door Nachum Gutman ontworpen, is de mozaïekmuur gecreëerd door David Sharir, die in Tel Aviv opgroeide.

Nachum Gutman (18981978) was in Roemenië geboren en immigreerde in 1905 naar Israël. Hij groeide op in Jaffa, tegenover de zandduinen (wat laterTel Aviv werd), en deze plaatsen overheersen zijn landschappen. Hij was één van de eerste kinderen die in de nieuwe stad van Tel Aviv woonde en deze invloedrijke jeugdervaring wordt in zijn boeken Een Kleine Stad met Weinig Mensen en Tussen Zand en Blauwe Hemelen weerspiegeld. Hij werd bekend als productief kinderboekenauteur en illustrator. Zijn werken bezorgden hem de titel de "kunstenaar van het begin van Tel Aviv" aangezien hij er een gave voor had op Boheemse wijze en met realistische visie de stad en zijn mensen weer te geven. Gutman is ook beroemd voor zijn illustraties van Bialik's gedichten en voor mozaïeken die hij voor Tel Aviv heeft ontworpen: in de Shalom Toren, het Gebouw van het Opper Rabbinaat, en vóór het oude stadhuis op het Bialik plein (zie beschrijving: Twaalf Mozaïeken rond de fontein voor het Oude Stadhuis, Bialik Straat 27, Tel Aviv).

Zij werden in 1970 ontworpen en zij vertellen het verhaal van het dagelijkse leven in Tel Aviv en Jaffa.

Na zijn dood werd het Museum van Nahum Gutman opgericht. Het bevindt zich in wat beschouwd wordt als de eerste Joodse buurt van Tel Aviv, Neve Tzedek.

Het Mozaïek in de westelijke vleugel van de ShalomToren vertelt ons van het ontstaan van de stad. Het mozaïek is in vier verschillende kleuren verdeeld en elke kleur vertegenwoordigt een periode in het leven van de stad.


Periode 1 - de Groene Muur
Oud Jaffa met zijn huizen die bovenop elkaar gestapeld zijn, kameel karavanen en vissersboten. Een groot stoomschip ligt voor anker in de haven, kijkend naar de kinderen van Tel Aviv zoals een vriend groeten meebrengend van verre landen. Jaffa wordt omringd door boomgaarden, verpakt in de idyllische atmosfeer van een betoverende tuin.

De bomen zijn gemaakt van groene bogen, die er uit zien als de schitterende waaiers van pauwenstaarten. Wij zien een Arabier staand aan de rand van een waterpoel, een ezel die een waterwiel draait en vrouwen die kruiken water op hun hoofd dragen.


Periode 2 - de Gele Muur
De dominante kleur is geel, de kleur van de zandduinen waarop de stad is gebouwd. Alle beelden die hier verschijnen zijn uit het leven in de buurt van Ahuzat Bayit genomen, zoals die door de schrijver Nachum Gutman beschrijft in zijn boek Een Kleine Stad, met Weinig Mensen.

Wij kunnen een sycomoorboom (wilde vijgenboom, een centraal punt voor picknicks in die dagen) zien; de openbare waterleiding, die soms sprong, een straal van water producerend tot de verrukking van vogels; het Gymnasium, dat een ereplaats inneemt wegens zijn centraal belang voor de buurt; Dr. Hissin, de stads arts, die zijn witte ezel berijdt en een parasol vast houdt. Op de Rothschild Boulevard is de eerste tuinman van de stad water aan het geven aan een jong boompje waarvan de vorm aan het embleem van de Staat Israël herinnert. Men kan het paard van meneer Diezengoff dat naar de watertoren geleid wordt zien en een grote samovar in de woonkamer van Mevr. Zinna Diezengoff , die de inwoners van de stad welkom heet. Het met elkaar in verband brengen van de groene en gele muren is een ander beeld, wat immigranten van de tweede immigratiegolf toont. Zij verlaten de haven terwijl ze zakken en dozen dragen en naar de Joodse buurten gaan.


Periode 3 - de Rode Muur
Dit is het middenpunt van de gehele afbeelding. In het centrum is een straatlantaarn, de eerste in de buurt. Mensen staan rond de lamp omhoog starend in verbazing, hun hoofden lijken bijna van hun lichamen gescheiden. De atmosfeer is zowel mystisch als geheimzinnig. De jongens die de zandduinen glad maakten worden door drie werklieden vertegenwoordigd: één oudgediende - al een paar dagen in het land - die zijn overhemd heeft durven uit te doen en tekens van een bruine kleur vertoont; de tweede een intellectueel - een student, de eerste dag op zijn werk - zijn huid nog lelie-wit, behalve zijn neus die rood begint te worden in de zon. Hij is hoe dan ook vastbesloten om de ontberingen te overwinnen. De voorste van hen is een zongebruinde, door en door ervaren arbeider die een Middenoosterse keffya draagt en als voorbeeld voor de nieuwkomers dient.

Het culturele begin van Tel Aviv - het concert. De violinist en pianist zijn aan het spelen en de volledige buurt heeft zich rond het huis verzameld. Aan de linkerzijde kunnen wij het bouwwerk zien waar door een Jemenitische jongen, met het gezicht van een ascetische heilige, aan wordt gewerkt. Daarnaast is er een paar, hij een jonge dichter die een boek vast houdt met aan zijn zijde een jonge vrouw, nieuw in het land, die een gedichtenbundel draagt. De afbeelding is de actrice Hanna Rovina en de dichter Uri Zvi Greenberg die dichters en kunstenaars vertegenwoordigen. Naast hen, aan het eind van het verlichte stuk, is het Gymnasium. Op zijn middagpauze heeft de werkman zijn overhemd uit getrokken en het te drogen heeft gehangen, en in de schaduw zitten hij en zijn vrienden en eten watermeloen, een voedzame maaltijd in die dagen.


Periode 4 - Tel Aviv van de jaren '30 en de jaren '40
Tel Aviv is de benaming "klein" ontgroeid. De stad is reeds gevestigd met huizenrijen, de haven, de Yarkonrug en groene wegen. In de jaren '30 bereikte Tel Aviv de status van stad en heeft reeds een moeder wiens liefhebbende armen de stad in al zijn kleuren omhelzen. Haar linkermouw is zwart, en wij kunnen daar vliegtuigen uit opmaken, een herinnering aan het bombarderen door de Italiaanse Luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoe dan ook de stad gebouwd en vernieuwd wordt, het hoofd element is zijn hart. Het hart van Tel Aviv is Ahuzat Bayit en het Hebreeuwse Gymnasium.

De Centrale Muur: Ahuzat Bayit de middelbare school Herzlya. De Herzlstraat. Naast de spoorweg, enkele hoogwaardigheidsbekleder zoals:

Levontin, Zalman David (1856-1940), geboren in Rusland. Kwam in 1882 naar Palestina, verwierf het land waarop Rishon-le-Zion werd gebouwd. De economische voorwaarden dwongen hem om het volgende jaar naar Rusland terug te keren. Eén van de eerste medewerkers van Herzl, was hij de eerste directeur van de Jewish Colonial Trust. Op zijn initiatief werd de Anglo - Palestina Bank opgericht in Palestina in 1903 met Levontin die tot 1924 als zijn directeur fungeerde.

Dizengoff, Meir (1861-1936), geboren in Bessarabia. Hij sloot zich in zijn jeugd aan tot de Hibbat Zion ("Liefde van Zion") beweging. Na een periode in Palestina gewoond te hebben, beheerde hij een glasfabriek in Odessa van 1897 tot 1905. Hij richtte de Geula onderneming op om land voor nederzetting in Palestina (1904) te kopen en keerde daar het volgende jaar terug. Dizengoff werd lid van de Maatschappij van Ahuzat Bayit, welke verantwoordelijk was voor de stichting van Tel Aviv in 1906 en was van nu af aan intiem met zijn ontwikkeling geassocieerd. De Turkse overheid verdreef hem tijdens de Eerste Wereldoorlog. Vanaf 1921 tot zijn dood (behalve van 1925-1928) was Dizengoff burgemeester van Tel Aviv en speelde een belangrijke rol in het leven van de stad, stichter van een aantal winstgevende ondernemingen en culturele instellingen, met inbegrip van het museum.
In het mozaïek geeft zijn vrouw Zinna haar tuin water.

Halperin, Michael: Een andere kleurrijke persoonlijkheid uit die periode, die land verwierf en in militaire oplossingen voor politieke problemen in Palestina van die dagen geloofde. Zijn zoon Jeremiah Halperin richtte het Marine Museum in Eilat op.

Hupenko, violist (in het mozaïek wordt hij gezien als hij de straat oversteekt): Alle leden van de familie Hupenko waren musici. Hij en zijn vrouw (een pianiste) hadden een winkel in de Allenbystraat, waar zij bladmuziek en boeken, instrumenten en kaartjes voor concerten verkochten. Zij waren ook onder de oprichters van een muziek school, die later het Conservatorium werd.

Krishevsky, Lena (in het mozaïek houdt ze een paraplu vast): De vrouw van componist en muziekleraar Krishevsky, die velen van de toekomstige muziekleraren van het land onderwezen heeft. Hij componeerde o.a. het lied "Al Sfat Yam Kinneret" (aan de kust van Kineret, Meer van Galilea). Zijn viool wordt tentoongesteld in het Museum Rishon-le-Zion.


In het Mozaïek aan het kletsen in de "Kiosk" zijn:

Ben-Zion, Simhah (Simhah Alter Gutman) (1870-1932) een Hebreeuwse Auteur, geboren in Bessarabia waar hij verhalen schreef over klein stadsleven. Nadat hij zich in Palestina in 1905 vestigde werd zijn werk lyrisch en symbolisch. Naast fictie en drama publiceerde hij studieboeken en vertaalde hij Duitse klassieke literatuur in het Hebreeuws. Hij is de vader van Nahum Gutman, een beroemde Israëlische schilder en auteur.

Agnon (Czackes), S.Y (Shemuel Joseph) (1880-1970), geboren in Galicië, nu Oekraïne. Hij ging in1909 in Palestina wonen maar hij leefde van 1912-1923 in Duitsland. Agnon begon in zijn jeugd te schrijven en bereikte succes met het eerste verhaal dat hij in Palestina heeft gepubliceerd, "Agunot" ("Verlaten Vrouwen") van waar hij zijn (laatste) naam afleidde. Hij wordt beschouwd als groot episch schrijver van Moderne Hebreeuwse literatuur, zijn werken hebben een symbolische inhoud en mengen de werkelijkheid en verbeelding. Hij schreef in een originele Hebreeuwse stijl, elementen mengend van de Bijbel en de literatuur van de Talmoed. In 1966 werd hij De Nobel Prijs voor literatuur toegekend (samen met Nelly Sachs, Joodse schrijfster uit Berlijn die zich in Zweden vestigde). Agnon ontving ook tweemaal de Israël prijs voor literatuur (staatsprijs uitgereikt op Onafhankelijkheidsdag aan wetenschapsmensen en kunstenaars) .

Yan, Ira: (In het mozaïek schildert zij de oude Sycomoorboom). Zij was de maitresse van Bialik, echter niet de enige.

Dr. Hisin, Chaim (1865-1932) (op de ezel): Kwam in 1882 naar Israël als één van de Biluim die hun Zionistische groep na de rellen in Rusland in 1881 vormden. In Palestina kreeg hij malaria en besliste om naar Europa terug te keren om geneeskunde te studeren. Hij keerde naar Palestina terug als arts. Hij was een zeer geliefd persoon die de gewoonte had om zijn patiënten op een ezel te bezoeken.

Hager, Samuel (Shmuel): Hij was de eerste stads tuinman.