Geschiedenis van Israël


De Verklaring van de Opbouw van de Staat van Israel, 14 Mei 1948, was de officiële aankondiging van een nieuwe Joodse staat, de Staat Israël. Deze werd gevestigd in het Britse Mandaat van Palestina, het land wat eens het Koninkrijk van Israël en het Koninkrijk van Judah was. Het werd door enkele waarnemers het begin van de "Derde Joodse Gemeenschap" genoemd.

De "Eerste Joodse Gemeenschap" eindigt met de vernietiging van de Tempel van Solomon, en de tweede eindigt met de vernietiging van de TweedeTempel in Jeruzalem twee duizend jaar geleden.

De Verklaring is geschreven in een stijl herinnerend aan de V.N.- resoluties, beginnend met een inleiding die de oorzaken voor de Verklaring uitlegd en het recht dat de Joden hebben op een onafhankelijk land, en vervolgens doeltreffende zinnen met uitvoerige beschrijving van de eigenschappen van de Staat Israël in opbouw.

De weigering van Arabische landen om de stichting van de Staat Israel in 1948 te erkennen is een bron van herhaalde oorlogen en andere conflicten met Arabische naties zoals Syrië, Libanon, Jordanië, Egypte, Irak en Saudi-Arabië.
De staat van oorlog tussen Egypte en Israël eindigd met het ondertekenen van het Israel-Egypte Verdrag van de Vrede op 26 Maart 1979. De staat van oorlog met Jordanië eindigd officieel met het ondertekenen van het Israël-Jordanië Verdrag van de Vrede in 26 Oktober 1994.

De sporadische onderhandelingen met Libanon en Syrië hebben tot nog toe niet geresulteerd in vredesverdragen. Israël is momenteel ook verwikkeld in een aan de gang zijnd conflict met Palestijnen over de gebieden die sinds de Zesdaagse oorlog van 1967 door Israel worden gecontroleerd, ondanks het ondertekenen van de Overeenstemming van Oslo op 13 September 1993, en de voortdurende inspanningen van Israëlische, Palestijnse en globale peacemakers.