Meer van Tiberias

In de Bijbel is het meer van Galilea bekend geworden als Kinneret, een naam die wordt geassocieerd met de verbeelding van het Hebreeuwse woord kinor, wat een harp betekent. De vorm van het meer lijkt namelijk op een harp. Het wordt ook het Meer van Galilea of Meer van Tiberias genoemd. De naam Galilea verwijst naar het gebied van Galilea waarin het gevestigd is.

Het is de grootste zoetwater reserve van Israel, 21km van noord tot zuid en 12 km breed, een maximum diepte van 48 meters. Bij 213 meter onder zeespiegel, is het het laagste zoetwatermeer op aarde en het tweede laagste punt in de wereld na de Dode Zee; het wordt gevoed door de ondergrondse bronnen, maar het hoofdbron is de Jordaanrivier (Hebreeuws: Yarden >Yarad Dan = komt van Dan), die er van noord tot zuid doorheen stroomt. De bodem van het meer is donker basaltzand, dat is waarom het water van de Kinneret een donkerblauwe kleur heeft, wanneer u het van een afstand bekijkt. Het Meer van Galilea kan snel veranderd worden door een heftige storm. De windkoker door het oost - west aangesloten Galilee heuvelland en roeren de wateren snel op. Gewelddadiger zijn de winden die op de heuvels van de Golanhoogvlakte naar het oosten plaats vinden. Opgesloten in het bekken, kunnen de winden voor vissers dodelijk zijn.

Tweeëntwintig soorten vissen worden in het meer gevonden. De Via Maris ("Maritieme Route") passeerde zijn oevers, bijdragend tot de rijkdom van de steden. In feite, De Egyptische documenten vermelden de hete bronnen op de oevers van het Meer Kinneret en hun heilzame uitwerkingen.

Tijdens de periode van de Romeinse bezetting, ontving Koning Herodes de stad Hippos (Susitha), die aan het oosten van het meer grenste, en de zonen van Herodes, Antipas en Philip, richtte de steden Tiberias en Julias (Bethsaida) op. Tiberias speelt een belangrijke rol in de Joodse geschiedenis. Het maakte deel uit van het land nagelaten aan Naphtali (Joshua 19:35). Het Sanhedrin (het Joodse gerechtshof tijdens de periode van de Tweede Tempel) verplaatste naar Tiberias van Sepphoris. In het tijdperk van de Mishna en de Talmoed, was Tiberias een belangrijk geestelijk centrum. De Mishna ((gedeelte van Talmoed, verzameling van leringen van mondeling overgeleverde thora) was voltooid in Tiberias in 200 CE. onder de supervisie van Rabijn Yehuda Ha-Nasi ("Judah de Prins"). De Jeruzalem Talmoed werd in 400 CE. samengesteld.

Na zijn dood in 1204, werd de grote Joodse wijze Maimonides in Tiberias begraven. Zijn graf is op de Straat van Ben Zakkai, een korte afstand van het stads' centrum. De naamgenoot van de straat, Rabbi Yochanan ben Zakkai, waarvan wordt verondersteld dat zijn graf ook dichtbij is. Nog een ander heiligdom is het Graf van Rabbi Akiva.

Bovendien, was het tijdens de Romeinse periode dat het gebied van het Meer van Kinneret als de omgeving van het prediken van Jezus diende, en later als het centrum van zijn apostles' activiteiten. Dientengevolge, werden later velen kerken op deze zelfde kusten gebouwd, met inbegrip van Capernaum, het thuis van minstens vijf van de twaalf discipelen. De Kerk van Beatitudes (Zaligheden) staat, waar volgens traditie de Preek op de Berg werd gepreekt en Tabgha werd verondersteld de plaats te zijn waar Jesus 5.000 aanhangers van "vijf broden en twee vissen" voedde, de plaats wordt de Kerk van de Vermenigvuldiging genoemd. De nabijgelegen plaats Migdal is de woonplaats van Maria van Magdalena.

De kruisvaarders vochten over het beheer van het meergebied wegens zijn historische verbindingen met het Christendom. Het Nieuwe Testament verwijst naar het meer als de Zee van Galilea en de Zee van Gennesareth.

In de moderne periode, werden de eerste collectieve nederzettingen (kibbutzim) in de modern Joodse Staat Israel in de zuidwesthoek van het Meer van Galilea gevestigd. Onder hen was Kibbutz Degania, de voorloper van de honderden nederzettingen die nog moest komen.