Capernaum is een oude vissersgemeente aan de noordwestelijke oever van het Meer van Galileea en sinds de achtste eeuw onbewoond.
Er is vastgesteled dat in de tweede eeuw BCE de bewoning op de plaats begon. Het was een kleine niet versterkte gemeente die niet aan de eerste en tweede Joodse Oorlogen tegen de Romeinen deelnam, en vreedzaam en ongedeerd bleven.
Jezus ging daar wonen nadat hij Nazareth verliet en het bood geen unieke voordelen aan die niet in andere plaatsen aan de oevers van het meer gevonden konden worden. Hij koos het waarschijnlijk omdat zijn eerste bekeerlingen, de vissers Petrus en Andreas, daar leefden (Marcus 1:21,29).
Hij predikte in de synagoge van Capernaum en hier genas hij diverse mensen: een man die door de duivel was bezeten, de schoonmoeder van Simon Petrus, een lamme, en ten slotte veel van de zieken en bezetenen van de stad (Marcus 1:21-34). Het was ook in Capernaum dat Jezus de dochter van Jairus, een ambtenaar van de synagoge, uit de dood verrees (Mark 5:21-43). Sommigen van de bekeerlingen van Jezus of leefden of bleven daar, want een voortdurende Christelijke aanwezigheid is zowel archeologisch als letterlijk bevestigd. In rabbijnse teksten van de vierde eeuw lezen wij dat er een aanzienlijke spanning tussen de twee gemeenschappen was. Beide gemeenschappen hadden hun godsdienstige centra, zoals Egeria tijdens haar bezoek tussen 381 en 384 opmerkte: "In Capernaum is het huis van de prins van de apostelen in een kerk gemaakt, met zijn oorspronkelijk muren staand".
Er is ook de synagoge waar de Heer een mens genas die door de duivel werd bezeten. De ingang is velen trappen op, en het is gemaakt van versierde steen.
De synagoge was het indrukwekkendste gebouw in de stad, gemaakt van wit kalksteen dat van een verre steengroeve naar dit gebied van zwart basalt werd gebracht. De archeologen beweren dat het gebouw in verscheidene vooraf geplande fases over meer dan een eeuw werd gebouwd, beginnend in het midden van de vierde eeuw.
De ingang naar de synagoge was van het zuiden, de richting van Jeruzalem. De versiering van de bovendrempel omvat geometrische figuren, planten, en dieren; een stenen adelaar en cupido's kransen vasthoudend, die later door iconoclasts vernietigd werden, hingen boven de ingang. Pilaren in "U" vorm steunden de tweede verdieping en het dak. De binnenmuren waren gepleisterd en de vloer was van steen. Het publiek zat langs de muren uitkijkend naar het centrum, waar waarschijnlijk de Torah werd gelezen. Een grote ruimte en binnenplaats, misschien het studiehuis, bevonden zich aangrenzend en ten oosten van de synagoge.
De ruïnes in de tuin omvatten een Corinthische kapitaal versierd met symbolen van een menora en een shofar, architectonische delen die de davidsster bevatten (was 2000 jaar geleden geen Joods symbool). Hier verschijnt de zes-puntige ster naast de vijf-puntige ster. Zoek naar de vertegenwoordiging van enkele van de zeven soorten waarmee het Land van Israël is gezegend (tarwe, gerst, druiven, granaatappels, dadels [honing], vijg, en olijven Deuteronomium 8:8). Één steen toont een paar pilaren die hetzelfde ontwerp hebben als die die in Hamat Tiberias gevonden zijn, een motief dat ook in Romeinse tempels werdt gevonden. De Aramese inscriptie verwijst naar een schenker. De volgende steen schildert een tempel op wielen af, misschien vertegenwoordigend de tabernakel dat met de Joden in de woestijn reisde.
Het Huis van Peter is een ander belangrijke woning, dat in de eerste eeuw BCE gebouwd werd. Dit was een algemeen, armoedig huis met verscheidene ruimten rondom een onregelmatige binnenplaats gegroepeerd. Één van de ruimten had beschilderd pleister op de muur. In het tweede stadium, in de vierde eeuw, werd deze ruimte het centrum van het gebouw dat door een muur werd omringd en zo afgescheiden van de stad. Dit kan de kerk geweest zijn die door Egeria werd gezien. In de vijfde eeuw werd dit gebouw aan de grond gelijk gemaakt en een octagonale kerk werd op de plaats gebouwd. De kerk had een mozaïekvloer, zowel een centraal stuk met pauwontwerp. Hoewel er niets in het vroegere huis is om zijn eigenaar te identificeren, wijst zijn ontwikkeling als een kerk op een traditie die het aan Petrus verbindt en aan de activiteiten van Jezus in Capernaum.
Het land werd in 1894 door Franciscaanse paters gekocht die een klooster naast de synagoge bouwden.
