Na het oprichten van de plaatselijke woonwijk, "Mishkenot Shaananim" (Lit "Tranquil dwelligs") in 1860 werden de barrières van gewoonten doorbroken. Dit was de eerste wijk buiten de muren van de heilige stad, die beschermd en bepaald was door zijn muren sinds de tijd van Koning David. Het werd spoedig gevolgd door andere gebieden zoals Nahalat Shiva en Mea Shearim.
De vijfde wijk buiten de Oude Stads Muren van de Stad was Mea Shearim, "Honderd Poorten". 140 eenheden werden gebouwd en werden verdeeld door middel van een loting waarbij men zich kon laten inschrijven om deel uit te maken van de nieuwe "kolonie", en de naam "Mea Shearim" werd ontleend aan de wekelijkse Torah lezing. Het ondertekenen kwam tijdens "Parshat voor Toldot (hebreeuws "regel" of "verhaal"), de week waarin het Torah gedeelte in synagogen werd gelezen over het grote succes van Isaac: "En Isaak zaaide in dat land (hongersnood) en oogstte in dat jaar honderdvoudig (van de geschatte opbrengst) ; want de Here zegende hem" (Genesis 26:12), zo werd de plaats Mea Shearim genoemd, die op deze goddelijke zegen wijst. Mea She'arim werd gevestigd in 1874 door mensen uit Jerusalem van de Perushim gemeenschap (die tegengesteld is aan Hasidisme), met inbegrip van Zalman Baharan en Joseph Rivlin, die samen de Mea She'arim Vereniging oprichtten en het land van de Arabische wijk Lifta kochten. Conrad Schick plande de wijk als een rechthoek die uit langwerpige huizen was samengesteld, gebouwd in een ongebroken lijn, hun buitenmuren een bolwerk vormend. 's Nachts sloten zes poorten de wijk.
Een boek van verordeningen om het communale leven in de wijk te organiseren werd geschreven door een gekozen commissie. De wijk was actief en gedroeg zich naar de geest van de tijd. De bijnaam voor Mea Shearim was zelfs "Parijs van het Oosten". Vanaf 1880, groeide de conservatieve atmosfeer in de wijk. Deze godsdienstige radicale tendens wordt versterkt tot de beweging van Agudat Yisrael en de Neturei Karta groep (' Beschermers van de stad") in 1935 splitste. Tijdens de periode van het Britse Mandaat had de buurt nog een grote Zionistische bevolking die zich met de godsdienstige partijen van Mizrachi en van Ha-poel Ha-Mizrachi identificeerde, maar vanaf de jaren '40 begon dit publiek de wijk te verlaten. Dit proces ïntensifieerde zich na de Onafhankelijksheidoorlog, toen nieuwe buurten voor de veteranenbevolking in Kiryat Ha -Ha-yovel en Katamon werden gebouwd. Haredi (ultra-Orthodox) overlevenden van de Holocaust die naar het land waren gekomen in de jaren '40 en de jaren '50 vervingen deze bevolking.
De meeste mensen die in Mea Shearim wonen zijn ultra -Orthodox en leden van Chassidische sekten. (Men kan de sekte herkennen aan de kleding die men draagt. Sommige sekten dragen witte sokken, enkele zwarte, enkele dragen zwarte robes, enkele wit enz...). Op bijna elke hoek, zult u een yeshiva of een synagoge vinden en op elk ogenblik van de dag of nacht bent u zeker de dreun te horen van een spreekkoor van mensen die leren of stemmen die over Talmoedisch geschil van jaren geleden debatteren.
Andere dingen die men zou kunnen opmerken terwijl men door Mea Shearim loopt, zijn alle affiches en aankondigingen over boekverkoop, lezingen, huwelijken en andere communautaire gebeurtenissen.
Er zijn ook aankondigingen, die de bezoekers aan de buurt verzoeken te handelen als het een godsdienstige gemeenschap past.
